روش های ارتینگ

روش های ارتینگ

روش های مختلفی برای ارتینگ وجود دارد مانند زمین سیمی یا نواری، ارتینگ میله ای، ارتینگ لوله، ارت صفحه یا ارتینگ از طریق شبکه آب. متداول ترین روش های ارتینگ ارتینگ لوله و ارت صفحه می باشد. این روش ها در زیر به تفصیل توضیح داده شده است.

ارتینگ

با اتصال تعدادی میله از طریق هادی های مسی ساخته می شود. مقاومت کلی زمین را کاهش داد. چنین سیستمی به محدود کردن پتانسیل زمین کمک می کند. تشک ارت بیشتر در مکانی استفاده می شود که جریان خطای بزرگ در آن تجربه می شود. هنگام طراحی زمین، مرحله زیر در نظر گرفته می شود.

در شرایط خطا، ولتاژ بین زمین و سطح زمین نباید برای شخصی که ممکن است سطح رسانای غیر حامل جریان سیستم الکتریکی را لمس کند، خطرناک باشد.
جریان خطای بدون وقفه ای که ممکن است به تشک ارتینگ جریان یابد باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا بتواند رله محافظ را کار کند. مقاومت زمین کم است تا جریان خطا از آن عبور کند. مقاومت تشک نباید به اندازه ای باشد که اجازه عبور جریان کشنده را در بدنه زنده بدهد.
طراحی زمین باید به گونه ای باشد که ولتاژ پله باید کمتر از مقدار مجاز باشد که به مقاومت خاک و خطای مورد نیاز برای جداسازی نیروگاه معیوب از سیستم زنده بستگی دارد.

ارتالکترود ارتینگ

در این نوع ارتینگ هر سیم، میله، لوله، صفحه یا دسته ای از هادی ها که به صورت افقی یا عمودی در زمین قرار می گیرند. در سیستم های توزیع، الکترود زمین ممکن است از یک میله به طول حدود 1 متر تشکیل شده باشد که به صورت عمودی به داخل زمین هدایت می شود. در پست های مولد، به جای میله های جداگانه، از تشک زمین استفاده می شود.

الکترود ارتینگارتینگ لوله

این رایج ترین و بهترین سیستم ارت در مقایسه با سایر سیستم های مناسب برای شرایط زمین و رطوبت یکسان است. در این روش لوله های فولادی گالوانیزه و سوراخ دار با طول و قطر مورد تایید در جای خود به صورت عمودی در خاک همیشه مرطوب مطابق شکل زیر قرار می گیرند. اندازه لوله به جریانی که باید حمل شود و نوع خاک بستگی دارد.

لوله-ارت-الکترودبه طور معمول اندازه لوله برای ارتینگ قطر 40 میلی متر و طول آن برای خاک معمولی 2.5 متر و در صورت خاک خشک و سنگی دارای طول بیشتر است. عمقی که لوله باید در آن دفن شود به رطوبت زمین بستگی دارد.

لوله در 3.75 متر قرار می گیرد. ته لوله با قطعات کوچک کک یا زغال چوب در فاصله حدود 15 سانتی متر احاطه شده است. لایه های جایگزین کک و نمک به ترتیب برای افزایش سطح موثر زمین و کاهش مقاومت زمین استفاده می شود.

لوله دیگری به قطر 19 میلی متر و حداقل طول 1.25 متر در بالای لوله GI از طریق سوکت کاهنده متصل می شود.

در طول تابستان رطوبت خاک کاهش می یابد که باعث افزایش مقاومت زمین می شود. بنابراین برای دسترسی به آرایش آب یک بتن سیمانی انجام می شود و در تابستان برای داشتن یک زمین موثر، 3 یا 4 سطل آب از طریق قیف متصل به لوله با قطر 19 میلی متر که بیشتر به لوله GI متصل می شود، می ریزند.

سیم ارت یا GI یا نواری از سیم GI با سطح مقطع کافی برای انتقال ایمن جریان معیوب در یک لوله GI به قطر 12 میلی متر در عمق حدود 60 سانتی متری از زمین حمل می شود.

ارتینگ صفحه ای

در ارتینگ صفحه ای یک صفحه ارتینگ مسی به ابعاد 60cm×60cm×3m از آهن گالوانیزه به ابعاد 60cm×60cm×6mm با صورت عمودی در عمق حداقل 3 متر از سطح زمین در زمین دفن می شود. .

صفحه-ارت-الکترود-صفحه ارت در لایه های کمکی کک و نمک با حداقل ضخامت 15 سانتی متر قرار می گیرد. سیم ارت (GI یا سیم مسی) با کمک مهره یا پیچ و مهره به صفحه ارت محکم می شود. ورق مسی و سیم مسی به دلیل هزینه بالاتر معمولاً برای اهداف زمین استفاده نمی شوند.

ارتینگ از طریق شبکه آب

در این نوع ارتینگ سیم GI یا سیم مسی به کمک سیم اتصال فولادی که بر روی سرب مسی مطابق شکل زیر ثابت می شود به شبکه آب متصل می شود.

الکترود از طریق آب اصلیلوله آب از فلز ساخته شده است و در زیر سطح زمین قرار می گیرد، یعنی مستقیماً به زمین متصل می شود. جریان خطا از طریق سیم مسی یا GI مستقیماً از طریق لوله آب ارت می شود.